تحلیل کاربرد رنگ آبی در تصویر سازی شخصیت"مجنون" در نگارگری ایرانی دوره‌های تیموری و صفوی

داستان لیلی و مجنون از مشهورترین آثار ادبیات عرفانی است که مورد توجه نگارگران ایرانی نیز بوده است. در آثار شاخص نگارگری ایرانی دوره‌های تیموری و صفوی، در رنگ‌آمیزی تنپوش شخصیت مجنون از رنگ آبی استفاده شده است. سؤال اصلی تحقیق آن است که «علت استفاده از رنگ آبی در رنگ‌آمیزی تنپوش مجنون در نگارگری دوره‌های تیموری و صفوی چیست؟» هدف اصلی این پژوهش شناسایی بخشی از مبانی نظری رنگ‌ها در نگارگری ایرانی و کشف ارتباط نگارگری ایرانی با آموزه‌های تصوّف است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که نگارگر در انتخاب رنگ تنپوش مجنون به‌طور کامل از توصیف متن پیروی نکرده است. در نهایت اثبات می‌شود که استفاده از این رنگ نتیجۀ آموزه‌های صوفیانه و در جهت معرفی مجنون به‌عنوان سالک طریق عرفان و عشق الهی بوده و کارکرد نمادین داشته است. پژوهش حاضر به‌روش توصیفی- تحلیلی انجام شده و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه‌ای و مشاهده آثار بوده است.